Kişiler arası başarılı ilişkilerin temeli, ev ortamında atılır. Burada anne baba tutumlarının çok önemli bir rolü vardır. Anne ve babanın değişik tutum ve davranışları, çocukların çevreyle iletişimlerinde belirleyici bir rol oynar. Genellikle anne babalar çocuklarına karşı olumlu ve sevecen yaklaştıklarında,

Her çocuk, hayatında sınırlara ihtiyaç duyar. Kaç yaşında olursa olsun, hayatının belirli bir düzende olması ve tutarlı kuralların konması, çocukların kişilik gelişimlerine katkıda bulunur. Çünkü çocuklar, kişilik gelişimlerinin ilk dönemlerini tamamlayana kadar onlara sınır ve kural koyan, çeşitli düzenlemelerle hayatlarını

 İlk çocukluk evresinin düğüm noktasını, aile ve çocuk için “altın yaş” olarak nitelendiren 5 yaş oluşturur. Daha bilgili ve olgun bir birey görünümünde olan 5 yaş çocuğu, çevresine karsı dostça bir yaklaşım içindedir. En belirgin özellikleri arasında, yeterli ve dengeli

4 yaş çocuğu isteklerinin anında yerine getirilmemesini anlayışla karşılamayı öğrenmeye başlar. O artık kendi dışındaki dünyanın kuralları olduğunu ve başkalarının hak ve istekleri olduğunu görür ve BEKLEMEYİ öğrenir. Burada ki temel ilke, çocuğun isteklerinin bazılarına ergeç kavuşacağına inanmasıdır. Bu dönemde

2,5 yaş gelişimin zorlu dönemlerinden birini oluşturur. Bu dönemde çocuk dengesiz, olumsuz, kararsız ve isyankardır. Büyüklerin sözünü dinlemez ve tersini yapar. Eylemler kısıtlandığında öfkelenir. Çevresinden yardım istemez, kendi başına başarmayı amaçlar. Dengesi tam değildir, kas-motor mekanızması eksiktir. Seçme yeteneğine  yeterince